Cilj prvog konventa Slovačkog Distrikta Evangeličke Crkve Augsburškog veroispovedanja, koja je održana 11. juna 1925. godine bio je da se Crkva savršeno organizuje, i da se učine odgovarajući koraci za sazivanje sinoda. Sinod bi imao zadatak da pomogne pri formiranju konačne crkvene organizacije. Na konventu je dosadašnje rukovodstvo podnelo ostavku. Biskupski administrator Starke izrazio je svoje žaljenje da mu teško pada boriti se na dve strane. Nepoverenje i način borbe, nedostatak moralne i materijalne pomoći onemogućava ga da i dalje vrši svoju službu.
Predlozi koji se protežu do ranijeg tela Crkve, uvek se javljaju u obnovljenoj formi, da bi se sačuvala neka veza i posle rascepa koji u stvari nije potekao od same Crkve, nego ga je svojevremeno predložio i huškao Slovački nacionalni savet u južnim krajevima bivše Ugarske. Nije dovoljno osamostaljenje, treba pronaći i put i način daljnjeg napretka distrikta. Pojavila su se brojna otvorena pitanja.
Na predlog dr Mičateka, prezbiterij seniorata iz Bačke izradio je nacrt crkvenog Ustava, u kojem bi opet bilo reči o vezi između dva distrikta, i to nemačko-mađarskog i slovačkog. Sveopšti prezbiterij bi predstavljao ovu vezu, a ujedno bi predstavljao i Sveopštu Evangelističku Crkvu u Jugoslaviji i van nje. Biskupski administrator Starke se izjasnio da mu se ne dopada prinudni brak sa Nemcima. Ova veza, naravno nije uspostavljena sa neslovenskim (nemačko-mađarskim) distriktom.
Za sledeći sastanak je Štefanik pripremio referat, u kojem je ponovo osvanuo predlog, prema kojem bi na čelu slovačkog i ne-slovačkog tela crkve stajao biskup.
Prvi sinod Slovačke Evangelističke Crkve Augsburškog veroispovedanja sazvan je za 31. oktobar 1925. godine u Novom Sadu. Za predsednika sinoda izabran je Adam Vereš, biskupski administrator. Važan zadatak sinoda je bio donošenje ustava. Dr Mičatek je naglasio da treba organizovati Sveopštu Jugoslovensku Evangelističku Crkvu Augsburške veroispovesti, s tim da i dalje ostane samoupravni slovački crkveni distrikt, eventualno proširen na slovenski, dovlačivši Slovence iz Međumurja. U slučaju da se ne uspostavi veza sa Nemcima, naša crkva se organizuje kao samostalna slovačka, eventualno kao Slovenska Evangelistička Crkva Augsburškog veroispovedanja – rekao je. Izabrani odbori neka izrade nacrt ustava.
Na trećoj plenarnoj sednici sinoda održanog 18. i 19. novembra 1928. godine u Novom Sadu prihvaćen je predlog Samuela Starkea, prema kojem sinodi, kako slovački tako i nemački, koji je zasedao u Vrbasu, nezavisno organizuju svoju autonomnu crkvu distrikta. Obe Crkve će činiti Savez Evangelističkih Crkava Augsburške veroispovesti u Jugoslaviji, na čelu sa odborom, koji će navedene dve crkve formirati zajedno. Nemački evangelisti su, međutim, ćutali, tako nije došlo do osnivanja ovog crkvenog saveza.
Sinod Slovačke Evangelističke Crkve Augsburškog veroispovedanja završio je svoj rad i doneo novi Ustav, koji je bio prosleđen Ministarstvu za verska pitanja, radi potvrđivanja, ali on nije potvrđen.
Crkvene opštine su izabrale Adama Vereša za biskupa, za nadzornika distrikta izabran je dr Ciril Abafi [Dr. Cyiril Abaffy]. Biskupa je posvetio Dušan Fajnor evangeliči biskup iz Slovačke 18. septembra 1929. godine. Tako je završena prva etapa organizovanja Slovačke Evangeličke Crkve Augsburškog veroispovedanja.
